Ode aan dé vrouw
Mijn moeder, ik keek naar haar en toen kwam in mij op: niemand die noch haar verhaal vertelde, noch voor haar opkwam. Dit is een eerbetoon aan mijn moeder en alle andere, eerste generatie vrouwen die ons met veel liefde in hun grote gezinnen hebben grootgebracht.
Mijn moeder, die mij baarde na mij eerst negen maanden in haar buik te dragen. Dag en nacht, door weer en wind, onbeperkt in tijd ons zorg en aandacht schonk en daarmee zichzelf opzij schoof om ons op de toekomst voor te bereiden.
Mijn moeder, die vaak na slapeloze nachten door mijn veel jongere broers en zussen vroeg in de morgen mijn boterhammen smeerde en mijn boekentas altijd gereed maakte. Nadien op stap gaat met haar buren, ervaringen en verhalen met elkaar uitwisselen tot de laatste schoolbel van hun kinderen afgaat. Wat zij allemaal voor ons heeft gedaan, kan niemand in nog geen honderd jaar.
Deze liefde, toewijding, bekommernis en zorg, daar kan de samenleving van vandaag veel van leren.
De vrouw aan wie wij de les willen spellen, hoe zij zich moet gedragen, wat zij al dan niet moet dragen. Hoe ze meer in het straatbeeld moet verschijnen, meer moet participeren om geen kost te zijn voor deze samenleving. Talloze maatschappelijke discussies over integratie en assimilatie waarin zij niet betrokken wordt en naar haar als ongeëmancipeerde vrouw neergekeken wordt. Niet iedereen was even lief voor haar. Misschien stond zij er niet bij stil, maar sommigen keken neer op haar. Omdat zij een vrouw is zonder job of diploma, met een hoofddoek en glimmende juwelen, geen rijbewijs of de Nederlandse taal niet spreken kan.
Doch vol hoop, lof en zelfvertrouwen kijkt zij naar de wereld rondom haar, de samenleving waarin zij een veilige thuis voor haar kinderen creëerde. Zelfzeker is zij, vol innerlijke kracht die zich niet uit haar lood laat slaan. Mijn moeder kwam naar dit onbekend land waar zij nooit van had gehoord. Zenuwachtig maar vastberaden om deel uit te maken van de nieuwe samenleving.
Oh wat ben ik trots op jou, vol bewondering kijk ik op naar jou. Onlangs was het nog Vrouwendag en al was het een heel jaar door Moederdag, deze hulde zou dagelijks moeten worden gebracht.
Gamal Cheddad studeerde af als politicoloog, is voorzitter van het jeugdcentrum Bazzz en werkt als projectleider bij Uit De Marge. Gamal werpt geregeld zijn kritische blik op maatschappelijke thema's.