Bescherm jezelf
Bescherm jezelf.
Fatima Mernissi leerde me dat de Marokkaanse vrouw beperkt wordt in haar bewegingsruimte, in haar fysieke vrijheid omdat ze gevreesd en bewonderd wordt. Dat het patriarchaat in de Maghreb gestoeld is op angst. Vooral voor de magie die al eeuwen het vakgebied is (geweest) van de Marokkaanse vrouw. Zowel letterlijk – geknoopte bezweringen en beschermingsamuletten - als figuurlijk – de vrouw die dunne draadjes aan elke ledemaat van de man hangt en hem in haar macht heeft. De draadjes zijn voor hem onzichtbaar. Ze is manipulatief en betoverend.
Ze zijn bang voor ons. Dit houdt je als vrouw nog steeds klein en dat is problematisch, maar het wordt gedaan omdat je eigenlijk groots bent. Omdat je uit een lijn van heldinnen voortkomt, zij die de kolonist verdreven, die Amazigh-juwelen met scherpe randen ontwierpen, niet om zich mooier te maken, maar om zich te kunnen verdedigen bij gevaar. Uit deze traditie zijn wij geboren. Je bent of vertelster of heldin. Of allebei.
Mijn taal begint bij Shehrazade die zichzelf en alle andere vrouwen in het koninkrijk bevrijdde met haar verhalen. Bij de vrouw uit de mythe die zeven bergen en zeven rivieren overstak. Bij Hafsah bint al-Hajj al-Rakuniyyah, de dichteres die aanbeden werd door de zoon van de leider van Andalusië en hem in de twaalfde eeuw de poëzie die hij voor haar geschreven had, retour zond. Hij beweerde alles te weten van de liefde, van de passie, maar zij – als ervaren dichteres – was niet onder de indruk. Het begint bij Aisha Qandicha die haar man verloor aan de oorlog en zo elke soldaat de oorlog verklaarde. Het begint bij mijn moeder die haar taal inruilde en me in voor haar vreemde klanken dezelfde woorden gaf.
Dit is de traditie. Dit zijn de vrouwen die ons voorgingen, die ons en zichzelf vezel voor vezel, weefsel voor weefsel tot vrouw maakten. Ze voorzien onze cellen van mitochondria, onze mitochondria van zuurstof. Ze draaien hartbuizen tot kamers waarin steeds breder wordende aders uitmonden en dan baren ze ons en ademen wij onze longen vul lucht. Dit is onze traditie.
Er zijn te weinig kaarsen, te weinig licht op onze nachtkastjes om alle verhalen verteld te hebben voor het slapen gaan. Het zijn er duizenden. Je hoeft ons niet te redden of te beschermen. We zijn geen verf voor je schilderijen, geen ontsluierde nimfen, geen afgevlakt personage voor je bestseller, geen nummertje op je veroveringslijst, geen pion in je politieke spel.
Bescherm jezelf voor ons.
Aya Sabi schitterde in 2017 met haar debuutroman 'Verkruimeld Land'.
Daarnaast is ze columniste, studente, schrijft ze journalistieke stukken én werkt aan een nieuw boek.
Ze kroop in haar pen voor Darna en bracht op haar manier een ode aan de vrouw.